Batdetectors

Ecologisch Adviesbueau Mulder is in het bezit van diverse batdetectors. Wat deze ultrasounddetectors doen is het meestal onhoorbare geluid omzetten in bruikbaar materiaal. Dat gaat bij de diverse detectors anders.
De Petterson D100 is de simpelste, die via de heterodyne techniek een voor mensen hoorbaar geluid produceert op basis van het waargenomen verschil tussen een standaardsignaal en de door vleermuizen geproduceerde geluiden.
De Petterson D240X is een meer geavanceerd apparaat dat ook de heterodyne techniek gebruikt, maar daarnaast door time expansion het geluid een tien maal zo lange tijd en dus een tien maal zo lage frequentie geeft, waardoor het ook hoorbaar wordt. Deze time expanded geluiden worden in een tijdelijk geheugen opgeslagen en kunnen extern opgeslagen worden als wav-file. Deze files bevatten alle gegevens over het geluid (behalve het absolute volume) en er kan op de computer veel uit op gemaakt worden. Onder andere kenmerken van individuele pulsen, zoals maximale en minimale frequentie, piekfrequentie, pulsduur en pulsafstand. Een groot voordeel van de Petterson D240X is dat het in het tijdelijk geheugen bewaarde geluidsfragment (tot 3,4 seconde) ook weer heterodyne afgeluisterd kan worden.
De Anabat SD1 gebruikt een andere techniek, namelijk frequentiedeling. De via zero-crossing onstane informatie wordt in uiterst kleine computerbestandjes opgeslagen, bijvoorbeeld op een geheugenkaart. Via een aangesloten computer (laptop of PDA) kan zelfs in real time het geluid bekeken worden als goed afleesbare pulsen. Vanwege de goede programmeerbaarheid en kleine bestandsomvang kan de eenheid ingezet worden voor passieve monitoring (luisterkistje).

    
Links: drie types batdetector (v.l.n.r.): Petterson D240X, Petterson D100X, Anabat SD1 met aangesloten PDA en GPS. Midden: sonogram van een echolocatiepuls van Ruige dwergvleermuis (Pipistrellus nathusii) van time expansion opname. Rechts: time compressed file van frequentiedelingopname van dezelfde soort.